Pora na pora
Roślina osiąga od 40 do 90 cm wysokości. Ma mięsiste liście barwy od jasnozielonej do ciemnozielonej, które formują się u nasady cebuli.
Por jest niezwykle cennym źródłem składników mineralnych i witamin. Można w nim znaleźć potas, wapń, siarkę, magnez, żelazo i fosfor. Z witamin można znaleźć tam B, C, A, K i kwas foliowy. Ten ostatni jest niezwykle ważny dla kobiet w ciąży. Zapobiega powstaniu poważnych uszkodzeń płodu i zaleca się jego spożycie nawet podczas planowania ciąży.
Por zawiera dużo wody. Jest także źródłem białka, a także pektyn i saponin. Związki siarki zawarte w porze mają, podobnie jak w przypadku cebuli, działanie wzmacniające dla układu odpornościowego. Jest skuteczny w zapobieganiu infekcjom bakteryjnym i wirusowym. Ma także działanie przeciwnowotworowe i przeciwzakrzepowe.
Pory są cennym dodatkiem do sałatek i zup. Polecane są szczególnie dla dzieci i młodzieży oraz osób prowadzących siedzący tryb życia. Por jest niskokaloryczny, dzięki czemu nadaje się na zdrową przekąskę. Pobudza łaknienie, wspomaga perystaltykę jelit i zwiększa ilość wydalanego moczu.
Roślina jest pomocna w leczeniu gośćca, czyli reumatoidalnego zapalenia stawów. Zaleca się go także przy miażdżycy, w stanach zmęczenia fizycznego i psychicznego. Ponieważ wspomaga przemianę materii, zalecany jest w leczeniu otyłości i schorzeń wątroby.
Dieta bogata w pora pomaga w likwidowaniu obrzęków i opuchlizny. Po kuracji antybiotykowej można pić wywar z porów, który skutecznie uzupełnia witaminy i minerały. Ten sam wywar we Francji jest uznawany za eliksir piękności, pozwalający usunąć nadmiar wody z organizmu, uzupełnić witaminy i mikroelementy, a także odchudzić. Mówi się, że pory obniżają poziom cholesterolu i cukru we krwi.
Pory można jeść praktycznie w całości, z wyłączeniem zdrewniałych górnych krawędzi liści oraz tzw. piętki. Najdelikatniejsze są części białe. Z kolei zielone charakteryzują się największą zawartością olejków aromatycznych, które tak cenimy sobie w rosole. Skoro o nim mowa, to właśnie por odpowiada za charakterystyczny żółty kolor naparu.
Choć w Polsce jest głównie składnikiem zup i sałatek, to na świecie spotyka się go w innych formach. Bywa podawany w formie faszerowanej, zapiekany w sosach czy polanego masłem.
W diecie dziecka może pojawić się od siódmego miesiąca. Podobnie, jak w przypadku innych nowych składników diety, należy podawać go w niewielkich ilościach i w formie papki.
