Reklama

Kłopotliwe dzieci?

Czy są dzieci, które nigdy nie sprawiają żadnych kłopotów? Chyba nie... Nawet bliscy ideału rodzice mogą od czasu do czasu napotkać jakieś trudności wychowawcze. I nie ma niestety takiej książki, której uważna lektura przygotuje nas na każdą ewentualność, podpowie, jak bez pudła poradzić sobie z własnym, jedynym w swoim rodzaju dzieckiem.

Dzieci mogą sprawiać kłopoty małe i duże, sporadycznie lub prawie codziennie. Z drobnymi trudnościami łatwiej sobie dać radę, co innego jeśli niewłaściwe zachowania są poważniejsze i zdarzają się zbyt często.

Bunt i notoryczne łamanie zasad, nadpobudliwość i impulsywność, agresywne i antyspołeczne zachowania (wdawanie się w bójki, oszustwa i kradzieże) eksperymenty z używkami, poważne kłopoty w nauce, a także silne lęki i wycofanie społeczne to najczęstsze przejawy zaburzeń i problemów przystosowawczych, z którymi bez fachowej pomocy możemy sobie nie poradzić.

Reklama

Gdy źle się dzieje zadajemy sobie często pytanie: "Dlaczego?", "Co zrobiłem nie tak?" Wina jednak nie zawsze leży po stronie rodziców.

Podatność genetyczna i stres środowiskowy ważnymi czynnikami w rozwoju zaburzeń

Niektóre problemowe zachowania dzieci mogą mieć podłoże genetyczne, neurologiczne i/lub wynikać z określonych zaburzeń rozwojowych, takich jak autyzm lub zespół Aspergera. Dobrym przykładem jest także ADHD czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. U wielu dzieci z tym zaburzeniem często rozwijają się trudności przystosowawcze. Organiczne podłoże mogą mieć także pewne formy agresji, które obserwujemy u młodszych dzieci. Wczesne problemy z agresją i nieposłuszeństwem mają tendencje do narastania i wraz z upływem lat stają się niestety coraz poważniejsze.

Przyczyny zaburzeń zachowania, które  rozwijają się dopiero w okresie adolescencji są najczęściej środowiskowe. Niektóre antyspołeczne zachowania, zaburzenia nastroju i opozycyjno-buntownicze mogą być następstwem problemów w domu, szkole lub wynikać z negatywnego wpływu otoczenia, w tym grupy rówieśniczej. Wiele problemów emocjonalnych i adaptacyjnych pojawia się w odpowiedzi na stresory działające obecnie w życiu dziecka. Np. dziecko, u którego obniżył się nastrój może przejawiać negatywną adaptację do niedawnej przeprowadzki oraz stres związany ze zmianą szkoły i rozwodem rodziców. W wielu przypadkach rozpoznanie i usunięcie stresorów obecnych w życiu dziecka zmniejsza lub eliminuje jego problemowe zachowania.

Problemy rodzinne wpływają na dziecko

Część problemów dziecięcych ma swoje źródło w domu rodzinnym. Osobiste problemy rodzica, trudności w sferze przywiązania i tworzenia więzi z dzieckiem, brak zwyczajów i rytuałów rodzinnych, konflikty między rodzicami i brak stabilności w rodzinie to ważne czynniki wpływające negatywnie na zachowania i nastrój dziecka.

Za część trudności jakie mogą pojawiać się u dzieci odpowiadają konflikty w relacji z rodzicami wynikające często z nieskutecznych praktyk wychowawczych. Warto pamiętać, że w takiej sytuacji obwinianie siebie nie pomoże znaleźć rozwiązania problemu. I nawet jeśli mamy na swoim koncie kilka błędów wychowawczych, to nie oznacza, że zawiedliśmy, że jesteśmy złymi rodzicami. I wciąż nie jest za późno, aby spróbować je naprawić - samodzielnie, albo przy wsparciu fachowej pomocy z zewnątrz (która jest istotna zwłaszcza wtedy, gdy źródło trudności dziecka nie leży w procesie wychowawczym).

Autor: Małgorzata Kamińska

INTERIA.PL
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy