Jak sobie poradzić, kiedy nastolatek cię rozczarowuje?
Każdy z nas nosi wymarzony obraz dziecka. Jak sobie pomóc, kiedy iluzja znika? Co zrobić, kiedy myślisz "mój nastolatek mnie rozczarowuje"? Jak sobie radzić z emocjami, które bywają bardzo trudne?
Czy odnajdujesz siebie w wypowiedziach innych rodziców?
"Moja szesnastolatka jest chyba bez serca. Awantury są ciągle. Moje łzy, płacz i rozczarowanie nic jej nie obchodzą. Mówi, żebym dała jej spokój i że nie musi okazywać żadnego szacunku. Nie ma w niej już nic z tej słodkiej dziewczynki, jaką była. Zastanawiam się, czy ją zawiodłam, nie mogę zrozumieć, co się stało, wciąż widzę dziewczynkę jaką była".
"Mój syn ma niecałe trzynaście lat. Jeszcze niedawno nie sprawiał problemów wychowawczych. Był zawsze ciekawy świata i ambitny. To, co się z nim ostatnio dzieje, przeraża mnie - stał się wulgarny, ironiczny, przykry. Nie mam z nim właściwie kontaktu".
Wprowadź jedna zmianę
Jeśli chcesz działać skutecznie, zamiast wspominać, jakie twoje dziecko było kiedyś, zacznij zauważać, jakie jest w chwili obecnej. To może być trudne, bo konfrontuje nas z wizją "idealnego dziecka", którą nosimy w sobie.
Tymczasem może się okazać, że nasz nastolatek nie lubi tego, co my. Nie chce podążać wytyczonym przez nas szlakiem. Nie wygląda tak, jak byśmy chcieli. Dokonuje złych wyborów lub mamy poczucie, że marnuje swój potencjał.
Pomimo całej naszej miłości i akceptacji mamy prawo do różnych uczuć. Jeśli twoje dziecko cię rozczarowało, po prostu uznaj swój żal. Pozwól sobie na wyrażenie bezradności, bólu i smutku. Zaakceptowanie faktu, że twoje dziecko jest takie, a nie inne - na początku może się wiązać z szalenie trudnymi emocjami, ale za jakiś czas pozwoli ci budować prawdziwą, zdrową relację.
Czy masz prawo dzielić się z dzieckiem swoim rozczarowaniem?
Wylewanie przez dorosłego nagromadzonej w nim złości, żalu i rozczarowania na nastolatka jest kiepskim pomysłem. Dzieci w tym wieku są labilne emocjonalnie i bardzo potrzebują rodzicielskiego wsparcia, a nie odrzucenia. Dlatego bez względu na to, co zrobiło twoje dziecko, przyjmij zasadę, że za swoją reakcję odpowiadasz ty sam. Nie twoje dziecko. To nie ono cię zdenerwowało - to ty się denerwujesz.
Jak poradzić sobie z sytuacją, kiedy nastolatek cię rozczarowuje?
Jeśli masz poczucie, że dziecko nieustannie cię rozczarowuje, zamiast dawać temu wyraz, zastanów się, czy ono w ogóle ma możliwość spełnić twoje oczekiwania.
Wszyscy kochamy nasze dzieci. Możemy dzielić się naszą wiedzą i doświadczeniem, ale może się okazać, że musimy zaakceptować ich decyzje i to, że nie mamy pełnej kontroli. W takich sytuacjach może pojawić się żal i rozczarowanie. Zaakceptuj te uczucia, opowiedz o nich osobom, którym ufasz. To mogą być grupy rodzicielskiego wsparcia, np. na forum, rozmowa z terapeutą, wizyta u psychologa. Daj sobie do tego prawo.
Czytaj więcej TUTAJ
