Zaproś ducha Marii Montessori do swojego domu
„Pozwól mi zrobić to samodzielnie” to najpopularniejsze i najbardziej wymowne hasło pedagogiki Marii Montessori. Ta metoda może być dostępna dla wszystkich rodzin. To, co jest w niej najważniejsze to filozofia, czyli zbiór uniwersalnych wartości, takich które ceni sobie każdy człowiek.
Wiele rodzin może nie zdawać sobie z tego sprawy, że jest w "elitarnym gronie Montessori". Siła tej metody tkwi w traktowaniu dziecka z szacunkiem, podążaniu za nim.
Metoda Montessori jest naturalną drogą wspierania holistycznego rozwoju dziecka. Jest wyjątkowa, bo wymaga ogromnej i nieustannej pracy nad sobą.
Początek tej metody znajduje się we wnętrzu człowieka, który chce stawać się lepszym dla swoich dzieci i rodziny. To, jakim jest się rodzicem przekłada się na to, jakie stają się dzieci. Dzieci robią to co my robimy. Jeśli to nie jest spójne z tym co mówimy, to i tak czyn ma większe znaczenie niż słowo.
Ważny szacunek
W filozofii Marii Montessori ważna jest wolność, szacunek, wewnętrzna motywacja, samodzielność. To jest dosyć proste do zobrazowania.
Wolność rozumiana jest jako wolność w granicach. Dziecko żyje w społeczności i jego wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. To nie jest godzenie się na wszystko, natomiast jest to postawa, która pozwala dziecku żyć jako odrębny człowiek, dokonywać wyborów, budować swoją niezależność i osobowość.
Szacunek jest po prostu traktowaniem dziecka jak pełnoprawnego człowieka. Wewnętrzna motywacja jest cechą, jaką zdobywają dzieci poprzez wolność.
Dzieci, które rozwijają się w zgodzie ze swoją naturą, w zgodzie z samymi sobą, robią to, co chcą i wtedy, kiedy chcą. Mają one prawdziwą, bardzo silną potrzebę poznawania najbliższego otoczenia a potem świata.
Chęć nauki
Nie trzeba ich zmuszać do stawiania pierwszych kroków i tym samym nie trzeba ich zmuszać do nauki, bo nauka u dzieci wolnych wynika z pragnienia zdobywania wiedzy, ciekawości i radości wobec różnorodności. Dzieci nie uczą się, bo trzeba, tylko dlatego, że tego naprawdę chcą.
Jeśli dziecko potrafi wykonać jakąś czynność np. założyć buty, to rodzice powinni dać dziecku możliwość i czas do samodzielnego ubrania się. Uczy się dbania o siebie, przygotowuje do dorosłego życia, a co ważniejsze, czerpie ogromną satysfakcję i radość z tego, że zrobiło to samodzielnie.
Dzieci potrzebują dużo więcej czasu na założenie butów czy ubranie się i nie wolno im tego czasu zabierać ze względu na pośpiech.
Dzieci od swojego przyjścia na świat przygotowują się do dorosłości, niezależności i dążą do tego, by być jak najbardziej samodzielne. Dlatego uczą się chodzić i mówić, żeby samodzielnie eksplorować bliższe i dalsze otoczenie, i móc komunikować się z innymi ludźmi.
Obowiązkiem rodziców jest wspieranie rozwoju dzieci w zgodzie z ich naturą, czyli podążanie za dzieckiem, obserwowanie i odpowiadanie na ich potrzeby.
Dziecko dzięki takiemu traktowaniu uczy się, że:
- jego wola jest tak samo ważna jak dorosłego,
- jeśli coś potrafi, to może robić to samodzielnie,
- jest tak samo ważny jak człowiek dorosły,
- świat jest interesujący i pełen tajemnic do odkrycia,
- ludzie są dobrzy i trzeba być dla nich dobrym,
- dziecko może być sobą - ma swoje indywidualne talenty i od niego zależy, kim zostanie w przyszłości.
Beata Wintoch
Autorka o sobie: Pasjonuje mnie holistyczny rozwój człowieka. Ciekawi mnie to, jak dziecko wrasta w strukturę świata i jak tym moderuje przez całe swoje życie. Moją życiową misją jest propagowanie filozofii Marii Montessori wśród rodziców oraz popularyzowanie pomocy rozwojowych jako alternatywy dla zabawek w domach. Zapraszam na mój blog www.nienietak.pl.
