Reklama

Przyjaźń na dobre i na złe

Wielu dorosłych z łezką w oku wspomina swoje szkolne czasy, wiążąc ten okres ze wszystkim co najlepsze: młodością, swobodą i radością. Pamiętając tylko o tym, co było dobre i idealizując przeszłość, mogą nabrać błędnego przekonania, że życie dziecka jest pozbawione większych trosk.

Z perspektywy dziecka sytuacja wygląda jednak nieco inaczej.   Dzieci spędzają w szkole wiele godzin i wracają z niej zmęczone zupełnie tak, jak my po ciężkiej pracy. Często narzekają na swój los, bo trzeba rano wstać, bo ciągle są klasówki, odpytywanie, lekcje do odrobienia. Bo stale trzeba się  pilnować, żeby nie dostać minusa, albo uwagi.

W szkole nie ma takiej, jak w domu, swobody i ciągle ktoś  ocenia i sprawdza  wiedzę, co bywa naprawdę stresujące. Nie wszyscy nauczyciele są mili i wyrozumiali, ale wszystko da się znieść, jeśli u boku jest jakiś towarzysz niedoli, jakaś bratnia dusza.  

Reklama

Z przyjacielem raźniej  

Dzieci, którym udaje się nawiązać dobre relacje z innymi osobami z klasy, mają zdecydowanie łatwiej. Nie tylko chętniej chodzą do szkoły, ale i lepiej radzą sobie z obowiązkami. To ci dorośli, którym w czasach szkolnych udało się nawiązać przyjaźnie mają często miłe wspomnienia z tego okresu.  

Pozostawione samym sobie dzieci nie zawsze wiedzą, jak budować z drugą osobą bliską i trwałą relację. To nie zawsze jest kwestia intuicji i "bycia sobą", czasem mogą się przydać bardziej  konkretne wskazówki. Zanim udzielisz ich swojemu dziecku, warto sprawdzić, co wie już na temat przyjaźni i czy rozumie, na czym ona polega.

Poproś więc swoją pociechę, aby napisała na kartce pięć cech dobrego przyjaciela. To dobry punkty wyjścia do dalszej rozmowy. Podziel się także swoimi pomysłami na temat tego, jak być dobrym przyjacielem.  

Poznawanie wymaga czasu i uwagi  

Tym, co przyciąga innych, jest z pewnością pozytywne, optymistyczne nastawienie do życia i ludzi. Narzekanie i szukanie dziury w całym niezbyt dobrze działa na osoby, które znajdują się w otoczeniu marudy. Nikt nie lubi także przebywać w towarzystwie osób za bardzo skupionych na sobie, które nie dopuszczają innych do głosu.

Dobry przyjaciel interesuje się innymi słuchając ich i zadając pytania. Poproś swoje dziecko, aby na kartce zapisało pytania, jakie może zadać bliskiej koleżance lub koledze (komuś z kim chce się zaprzyjaźnić), a następnie wykorzystało je w praktyce. Pytania mogą dotyczyć ulubionych rzeczy, zajęć, jedzenia, koloru, rodzeństwa, terminu rodzin itp.  

Prawdziwy przyjaciel zwraca uwagę na emocje i nastroje drugiej osoby, troszczy się o jej dobre samopoczucie. Wyjaśnij dziecku, jak empatia pomaga budować przyjaźń. Wytłumacz też rolę mowy ciała, która może zdradzić, czy ktoś jest smutny czy szczęśliwy, wściekły czy wesoły. Poćwiczcie  odczytywanie emocji na podstawie gestów, min i wyrazu twarzy.  

Szczery komplement poprawia nastrój 

Naucz dziecko doceniać i zauważać pozytywne cechy, umiejętności i zachowania innych a następnie przekazywać takie informacje na głos. Krótko mówiąc chodzi o mówienie sobie miłych rzeczy i komplementów - oczywiście w sposób naturalny i  szczery (co wpływa na zwiększenie wzajemnej otwartości i poprawę samopoczucia). W ramach ćwiczeń poproś aby dziecko zastanowiło się, w czym jest dobry jego przyjaciel, a następnie sformułowało komplement odnoszący się do tej umiejętności.  

Kolejnym ważnym aspektem przyjaźni jest umiejętność dyskrecji i dotrzymywania tajemnicy. Chcąc zdobyć zaufanie koleżanki lub kolegi, twoje dziecko musi zatrzymać dla siebie uzyskane od tej osoby informacje, unikać plotek i obgadywania.

Wiele obiecujących znajomości naszych pociech może rozpaść się właśnie z tego powodu, że któraś ze stron zawiedzie pokładane w niej zaufanie. Przy okazji omawiania tej cechy warto zwrócić uwagę dziecka na te sytuacje, które wymagają odstępstwa od zasady dyskrecji i są związane z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony przyjaciela.  

Przyjaźń zmienia się w czasie 

O czym jeszcze powinno pamiętać twoje dziecko chcąc zbudować trwałą relację? O tym, że przyjaźnie rozwijają się stopniowo, że nabranie wzajemnego zaufania wymaga czasu. Najłatwiej zaprzyjaźnić się z tymi osobami, które zna się najlepiej i które są pod jakimś względem do nas podobne. Takich osób może spotkać  twoje dziecko kilka, dlatego powinno wiedzieć, że może mieć więcej niż jednego przyjaciela.

Większy krąg przyjaciół wzbogaca i uprzyjemnia życie, może też ułatwić pogodzenie się z faktem, że niektóre znajomości mogą się rozpaść a dawni, choćby najlepsi przyjaciele zaczną się od siebie oddalać. To naturalny proces, bo przyjaźnie tak, jak i dzieci zmieniają się w czasie.  

Po omówieniu tematu przyjaźni warto zapytać dziecko, czy jest dla kogoś dobrym przyjacielem, a także poprosić, aby oceniło, czy jego najbliżsi przyjaciele spełniają kryteria dobrego przyjaciela.  

Niektóre dzieci mogą uważać, że nikt nie będzie chciał się z nimi przyjaźnić, bo mają jakieś wady, są nieśmiałe lub niepewne siebie. Warto wyprowadzić je z błędu. Nie trzeba być idealnym, aby ktoś nas polubił!  


Małgorzata Kamińska


INTERIA.PL
Dowiedz się więcej na temat: przyjaźń
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy